انواع توپولوژی شبکه

به نحوه استقرار کامپیوترها در شبکه و چگونگی ارتباط آن ها با یکدیگر توپولوژی گفته می شود که به شش دسته تقسیم می گردد. 

در توپولوژی خطی شبکه، هر کامپیوتر و هر دستگاه شبکه با یک کابل متصل می گردند. یعنی دقیقا دو عدد endpoint دارد. به همین دلیل به آن خطی نیز گفته می شود.

در توپولوژی حلقه ای هر کامپیوتر به کامپیوتر کناری خود، متصل می شود.  به آن Token Ring نیز گفته می شود، زیرا تنها کامپیوترهایی که دارای token (سیگنال های ایجاد شده در شبکه) هستند، قادر به انتقال اطلاعات می باشند. به عبارت ساده تر می توان گفت Token در این کانال در حرکت می باشد، و زمانی که به یک کامپیوتر برسد، آن کامپیوتر برای ارسال داده، مجاز می باشد.

در توپولوژی ستاره ای، تمامی کامپیوترها از طریق کابل به یک هاب (hub) متصل هستند.  در این روش، هاب به عنوان یک دستگاه مرکزی می باشد و کلیه ی دستگاه های دیگر شبکه به آن متصل می گردند.

در روش Mesh، هر دستگاهی در شبکه از طریق کابل های اختصاصی به صورت نقطه به نقطه به یکدیگر متصل می گردند. زمانی که کلمه ی اختصاصی مطرح می شود، به این معناست که هر کابل، تنها داده ها را بین دو دستگاه متصل به یکدیگر، منتقل می کند. فرض کنیم تعداد دستگاه های یک شبکه n می باشد. پس هر دستگاه می بایست به n-1 دستگاه متصل شود. بنابراین تعداد کابل ها در توپولوژی مش، 2/(n-1)اn خواهد بود.

در توپولوژی درختی نیز یک دستگاه مرکزی وجود دارد و تمامی دستگاه های دیگر به صورت سلسله مراتبی به آن متصل هستند. به این توپولوژی، سلسله مراتبی نیز گفته می شود که حداقل باید سه سطح داشته باشد.

در روش ترکیبی یک نوع ترکیبی از دو یا چند توپولوژی مختلف می باشد. به عنوان مثال، اگر در قسمتی از یک دفترکار از توپولوژی حلقه ای و در قسمت دیگر از توپولوژی ستاره ای استفاده شود، ترکیب این دوع، توپولوژی ترکیبی یا hybrid را به وجود می آورد.

در صورت تمایل به مطالعه کالمل مقاله در خصوص مزایا و معایب هر یک از توپولوژی های گفته شده و همچنین مشاهده فیلم آموزشی مرتبط با این مطلب، به مقاله انواع توپولوژی شبکه مراجعه نمایید.